donderdag 20 mei 2010

Onderwijs en burgerschap

Deze week een thema wat in het geschiedenisonderwijs naar voren komt, oftewel burgerschap in je les. Burgerschap een fenomeen waar ook in het onderwijs nog steeds verwarring over bestaat. Ik denk dat dit wel zal blijven als scholen hun vrijheid mogen behouden over de invulling van dit thema. Elke school zal het weer op zijn eigen manier invullen en dat zal niet leiden tot een algemene concretisering van het begrip burgerschap. Maar is deze algemene concretisering wel nodig?

Hierin speelt de overheid ook wel een rol. Wil men burgerschap vormgeven, leerlingen ''opleiden'' tot participerende burgers, dan zal er wel een plan van aanpak moeten komen denk ik. Toch ben ik dan wel weer voorstander van een eigen identiteit en authenciteit. Ik denk dat je burgerschap ook niet moet concretiseren in de zin van een algemene invulling in het vak geschiedenis. Maar er moet een algemene lijn komen van het integreren van burgerschap in het onderwijs over alle vakken. Een heldere en structurele omschrijving vanuit de overheid zal hierbij handig zijn, zodat elke vakdocent weet hoe er mee om te gaan. Hoe het in de les naar voren te laten komen is dan aan de leraar zelf.

Dan nog weer even terug naar de ''Europese burger''. Ik zet het niet voor niets tussen aanhalingstekens, omdat ik het een utopie vind. Maar is het niet zo dat men ook een Europese burger kan zijn met je eigen tradities, normen en waarden. Ik denk het niet. Maar is dit burgerschap dan wel zo nodig. Naar mijn mening is de Europese Unie een geschikt economisch model. Maar om het echt sociaal te intgreren lijkt me lastig. Vergeet niet dat het me leuk lijkt om in de kroeg te zitten en een biertje te drinken met een Duitser, Fransman, Pool, Griek en een Est, maar deze natnekken zullen niet gezamenlijk zeggen dat ze zich Europese burgers voelen. En volgens mij is dat ook heel saai. Juist de verschillen van mensen en hun idee van burgerschap maakt juist zo een samenzijn leuk.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten